San Christobal de las Casas | Kerkbezoekjes en orkaan Earl....

Vandaag hebben we weer lekker uit kunnen slapen. Dat was wel weer even nodig. Na het ontbijt hebben we de auto gepakt om naar 2 indianendorpjes te rijden. Deze liggen hier op 20 minuten vandaan en worden bewoond door 2 verschillende indianenstammen. Dorpje 1 wordt gedomineerd door een kerk die door de plaatselijke bewoners wordt gebruikt voor hun gebeden en offers. Er worden geen diensten gehouden en er is er geen priester. Hun geloof is een mengeling van het oude indianengeloof en het katholicisme. Deze indianen zijn gekleed in zwarte wolachtige rokken en de heren dragen hier een hesje van. De kerk is bezaaid met dennennaalden, heeft geen kerkbanken en aan weerszijden van de kerk staan tientallen heilige beelden met echte kleren aan in kastjes met hun naam erop.. San Pedro, San Juan etc.
De ceremonie gaat als volgt: Ieder familie maakt een eigen stukje  grond vrij van dennennaalden en plaatst dunne brandende kaarsjes in rijen van 10. Daarnaast plaatsen ze cola flesjes (?) en flesjes met doorzichtige drank (alcohol?) en... leggen ze er een dode kip bij. Toen wij er waren, liep er nog een paar levenden rond maar dat was voor korte duur. Bram vond het maar niets.... Wij stiekem ook niet.
De familie plaatst zich voor zo'n beeld rondom hun offers en zeggen hun gebeden op. Erg bijzonder om te zien. Wij hebben hier mogen rondlopen maar mochten uiteraard geen video of foto's maken.
Het volgende dorpje lag 10 minuten hier vandaan en gaf weer een ander tafereel. Bij de kerk hadden de mannen zich verzameld. Allemaal gekleed in paarse hesjes met flosjes en de dorpshoofden in zwarte gewaden met rode band. Er werd vuurwerk afgestoken en de band begon te spelen. De nodige drank was al op en het hele gezelschap begon vrolijk te dansen op de muziek. Geen enkele vrouw werd op het plein toegelaten. Kinderen idem dito. Later zagen we dat deze zich aan de rand van het dorp hadden verzameld. Verschil moet er zijn?!?
In de middag hebben we ons winkelklusje weer afgemaakt, ook Daan had nu goed gescoord. 
Helaas ging het toen regenen. En hoe? Aanvankelijk maar paar druppies maar na dik 1 uur kwam het met bakken naar beneden. Dit had vast te maken hebben met hurricane Earl paar honderd kilometer naar het noorden! 's Avonds wilden we toch echt naar ons favo-restaurantje. Met onze winterjassen aan (niet voor niks meegenomen) en een net gekochte paraplu door de ondergelopen straten in blinde vaart naar het restaurantje. Heerlijk gegeten en ook in blinde vaart weer terug. En nog steeds dikke regen. De huizen hebben hier geen regenpijpen dus als je op de stoep loopt, lijkt het net of je bij ieder huis onder de stortdouche staat. Dus....
Bij terugkomst even geïnformeerd of je wel naar Palenque - onze volgende bestemming - kan. Volgens de receptionist niet. We geloven hem gewoon niet...Maar eerst een nachtje slapen dat zien we morgen dan wel weer....